وقتی در یک سازمان بزرگ و افرادی که از کامپیوتر متصل به شبکه و اینترنت آن سازمان استفاده می کنند مدیر شبکه موظف به تعیین یک سری قوانین امنیت شبکه برای کارکنان آن سازمان هست تا از امنیت اطلاعات آن سازمان محافظت شود. مدیریت شبکه مسئولیت بسیار حساس و حیاتی هست. اطلاعات بعضی از سازمان آنچنان مهم و حیاتی هستند که به سرقت رفتن آنها می تواند رسوایی بزرگ برای آن سازمان به بار بیاورد.
تهدیدات امنیت اطلاعات همیشه از بیرون نیست بلکه عدم دانش امنیتی کافی و آگاه نبودن افراد می تواند باعث از بین رفتن اطلاعات و یا سرقت آنها شود. چنانچه سیستم های یک سازمان به قویترین فایروال ها ، آنتی ویروس ها مجهز باشند و یک متخصص امنیت اطلاعات هم تمامی ورودی و خروجی را کنترل کند اما اگر کارکنان آن سازمان قادر به محافظت از امنیت فیزیکی اطلاعات نباشند باز هم داده های حساس و حیاتی آن سازمان می تواند به بیرون درز پیدا کند. یا مثلا نصب یک بدافزار یا باج افزار و انتشار آن بر روی سیستم های سازمان می تواند باعث دردسر شود.
مدیر شبکه باید با برگذاری کلاس ها و دوره های آموزش آنها را نسبت به خطرات و راه های محافظت از اطلاعات آگاه سازد. کاربران اینترنتی آن سازمان یا اداره بر حسب نوع استفاده از شبکه تفکیک گردد. بعضی از کارکنان فقط برای جست جو و وب گردی از شبکه اینترنت آن سازمان استفاده می کنند اطلاعات چندان حساسی بر روی سیستم آنها نیست. اما باز هم خطر نفوذ وجود دارد. بعضی از کارکنان اطلاعات بسیار مهم تر مربوط به فعالیت های شرکت بر روی سیستم آنها ذخیره می شود. بر حسب میزان اهمیت هر سیستم و کارمند محافظت از آن سیستم نیز قویتر شود. علاوه بر امنیت نرم افزاری از امنیت فیزیکی برخودار باشد که هر کسی نتواند به آن دسترسی پیدا کند یا از آن استفاده کند.
مدیر شبکه باید برای محافظت از اطلاعات آن سازمان یک سری قوانین تعریف کرده و آن را به کارکنان سازمان جهت اجرا اعلام کند. که در زیر به برخی از این قوانین اشاره خواهیم کرد.
1. هر کارمند سازمان نسبت به میزان اهمیت اطلاعاتی که بر روی آن سیستم ذخیره می شود آگاه باشد.
2. علاوه بر امنیت نرم افزاری مثل آنتی ویروس و سایر برنامه های امنیتی باید نسبت به امنیت فیزیکی سیستم خود حساس باشد که هر کسی نتواند به آن وارد شود. یا از طریق USB اطلاعات آن را به سرقت ببرد. همیشه ویروس یا حملات اینترنتی امنیت اطلاعات را تهدید نمی کند بلکه گاهی تهدیدات از داخل هست. مثلا سرقت اطلاعات توسط اشخاصی از داخل سازمان.
3. تمامی کارکنان یک سازمان باید به این مسئله آگاه باشند که نباید از فلش USB یا حافظه شخصی خود بر روی سیستم های سازمان استفاده کنند. یا اکانت ایمیل و حساب های کاربری شخصی خود بر روی سیستم های سازمان اجرا کنند.
4. یکی دیگر از قوانین امنیت شبکه استفاده از اکانت های جی میل یا ایمیل سازمان بر روی سیستم شخیص خود یا خارج از سازمان است. چرا که از این طریق می توانند به اطلاعات دسترسی پیدا کنند. پس نباید حافظه ها یا حساب های اینترنتی سازمان در جاهای دیگر استفاده کرد.
5. بر حسب میزان اهمیت اطلاعات به صورت روزانه و هفتگی از آنها بکاپ تهیه کرد و بکاپ را بر روی حافظه امن و سیستمی که به شبکه متصل نباشد ذخیره شود. و برای امنیت بیشتر می توان بکاپ را بر روی دو سیستم ذخیره کرد. یا حتی آن را در جای امن خارج از سازمان ذخیره سازی کرد.
6. تمامی افرادی که از سیستم های متصل به شبکه اینترنت آن سازمان استفاده می کنند باید نسبت به نرم افزار ها و برنامه های که نصب می کنند آگاهی داشته باشند از آلوده نبودن آنها اطمینان داشته باشند. هزاران وب سایت و برنامه مخرب وجود دارد که نصب هر یک می تواند راه دسرسی هکرها به اطلاعات یک شرکت را میسر سازد. اکثر باج افزار از طریق وب سایت های مخرب یا ایمیل منتشر می شوند. در این مورد مدیر شبکه وظیفه دارد که آموزش های لازم را به کارکنان ارائه دهد. و آنها را از خطرات بدافزارها آگاه سازد.
7. نصب آنتی ویروس و برنامه های امنیتی در کنار فایروال: در جهان تکنولوژی امروزی امنیت صد درصد فقط یک ادعاست. رخدادهای سایبری بزرگ این ادعا را تائید می کند. تمامی سیستم های موجود در یک ساختمان که به شبکه اینترنت متصل هستند باید به آنتی ویروس مجهز باشند. حتی اگر از قویترین فایروال ها بر روی شبکه استفاده می شود. بعضی از حملات نه از طریق اتصالات شبکه انجام می گیرد. بلکه از درون یعنی از طریق سیستم نفوذ انجام می شود. مثلا باز کردن ایمیل های مخرب حاوی بدافزار یا باج افزار، سایت های مخرب و تله های مجازی در سایت ها و شبکه های اجتماعی.
